W Polsce urządzenia elektryczne są przyczyną około 9000 pożarów rocznie.
Najwięcej pożarów wynika z wad urządzeń elektrycznych, pozostałe są skutkiem
błędów w użytkowaniu tego rodzaju urządzeń. Najczęstsze przyczyny pożarów to:
- zły stan zestyków lub niewłaściwy dobór aparatów łączeniowych
- zły stan lub niewłaściwy dobór zabezpieczeń przetężeniowych (nadprądowych)
- zły stan izolacji lub niewłaściwy rodzaj izolacji elektrycznej
- nadmierne nagrzewanie się urządzeń elektrycznych podczas ich pracy
- błędne połączenia lub zwarcia w instalacjach (np. pomiędzy przewodami N i PE)
- występowanie łuku elektrycznego
- brak ostrożności przy pracach spawalniczych
- niewłaściwe użytkowanie urządzeń grzejnych
- wewnętrznych zwarć w aparatach i urządzeniach zawierających palny olej mineralny
- występowania przepięć pochodzenia atmosferycznego i łączeniowego.
Zły stan zestyków w aparatach łączeniowych lub w bezpiecznikach topikowych
(luźne lub zanieczyszczone zestyki), źle dokręcone (i zanieczyszczone) końcówki
przewodów do zacisków lub niewłaściwie połączone przewody aluminiowe (utlenione
powierzchnie źle przewodzą) powodują, że w miejscach styku powstaje rezystancja
„zestykowa” o dużej wartości. Podczas przepływu prądu na rezystancji tej
wydziela się ciepło, następuje nagrzewanie się zestyku, co powoduje utlenianie
się jego powierzchni i brak kontaktu elektrycznego. Wydzielające się przy
tym coraz intensywniej ciepło i w wielu przypadkach występujące iskrzenie
może doprowadzić do zapłonu izolacji lub innych materiałów.
Jeżeli zabezpieczenia przetężeniowe, np. bezpieczniki topikowe
lub wyzwalacze nadprądowe, mają zbyt duży prąd znamionowy w stosunku do obciążalności
przewodów lub do mocy zasilanych urządzeń, które mają zabezpieczać, to mogą
one być przyczyną powstania pożaru. Szczególnie niebezpieczna sytuacja występuje
wtedy, gdy zamiast oryginalnej wkładki topikowej jest zastosowana wkładka
„naprawiana” - kawałkiem drutu lub innym przypadkowym przedmiotem - stosowanie
takich „rozwiązań” jest niedozwolone. W takich przypadkach przy przeciążeniach, a w szczególności podczas zwarć, następuje silne nagrzanie materiału przewodzącego i izolacyjnego,
ponieważ urządzenia zabezpieczające nie wyłączają zasilania w odpowiednio
krótkim czasie.
Podczas pełnych zwarć metalicznych w instalacjach i urządzeniach elektrycznych
zasilanie powinno z reguły zostać szybko wyłączone jest przez urządzenia
zabezpieczające. Jednakże mogą powstać tzw. zwarcia niepełne, nazywane również
rezystancyjnymi lub słaboprądowymi, na skutek uszkodzenia izolacji lub powstania
ścieżki przewodzącej na powierzchni izolacji. Ma to miejsce nierzadko wskutek
zmniejszenia się rezystancji izolacji w wyniku jej starzenia, zanieczyszczenia
lub zawilgocenia. W miejscu uszkodzenia, wskutek wystąpienia prądu upływu,
dochodzi do silnego nagrzania materiału izolacyjnego (mogącego prowadzić
nawet do zwęglenia), mogącego być przyczyną pożaru - urządzenia zabezpieczające
reagujące na wzrost wartości prądu w obwodzie nie mogą wyłączyć zasilania
z powodu zbyt małej wartości prądu. Natomiast skuteczną ochronę zapewnić
tutaj mogą zabezpieczenia różnicowoprądowe, reagujące na pojawienie się upływu
prądu z obwodu.
W urządzeniach elektroenergetycznych może powstać łuk elektryczny
przy zwarciach oraz podczas błędnych czynności łączeniowych. Łuk elektryczny
może spowodować pożar, a nawet wybuch, np. w przypadku zwarcia wewnętrznego
w aparacie lub urządzeniu zawierającym palny olej mineralny.
Bardzo częstą przyczyną pożarów są wszelkiego rodzaju grzejniki elektryczne,
nie posiadające automatycznej regulacji lub ograniczników temperatury oraz
pozostawianie bez nadzoru w pobliżu łatwo palnych materiałów.
Przepięcia powstające samoistnie w sieciach elektroenergetycznych w chwili
dokonywania łączeń powodują naprężanie elektryczne izolacji i możliwość jej
przebicia, prowadzącego do powstania upływu prądu mogącego spowodować pożar.
Podobne działanie mają przepięcia indukowane przez pobliskie wyładowania
atmosferyczne w czasie burzy. Najczęściej jednak dochodzi do uszkodzeń w
elektronicznym wyposażeniu urządzeń gospodarstwa domowego lub maszyn.
Stosuje się następujące sposoby eliminacji i ograniczenia zagrożenia pożarowego od urządzeń elektrycznych:
- wszędzie tam, gdzie
jest to wskazane, stosuje się wyłączniki różnicowoprądowe o znamionowym prądzie
wyzwalającym do 500 mA, dobrze spełniające zadanie środka ochrony przeciwpożarowej
- wykonuje się instalację
i urządzenia tak, aby nie podtrzymywały i nie rozprzestrzeniały pożaru, niezależnie
od tego, czy powstał on w nich samych, czy w ich pobliżu
- elementy
instalacji i urządzeń elektrycznych stykające się z materiałami palnymi odpowiednio
się dobiera lub umieszcza się w bezpiecznej odległości albo z użyciem niepalnych
podkładek
- instaluje się przewody
i kable z izolacją wykonaną z materiałów niepalnych i nie wydzielających
chloru ani chlorowodoru w przypadku ich przegrzania; chlorowodór z wodą tworzy
kwas solny, szkodliwy dla człowieka oraz powodujący bardzo duże szkody wynikające
z korozji obiektów budowlanych i urządzeń
- przy długich wiązkach
przewodów i kabli zapewnia się ich zwiększoną odporność na działanie ognia,
przez zastosowanie odpowiedniej izolacji lub pomalowanie specjalną farbą
bądź przez natryskiwanie spienionego tworzywa
- wykonuje się ognioodporne przejścia przewodów przez przeciwpożarowe ściany i stropy
- w obiektach, w których
łatwo jest wzniecić pożar (np. w lakierniach, stolarniach, itp.), stosowane
są tylko niezbędne urządzenia elektryczne i w odpowiednich osłonach
- w obiektach, w których
pożar zagraża życiu wielu osób lub mieniu o dużej wartości (np. hotele i
inne budynki użyteczności publicznej, kopalnie, itp.), instalacje i urządzenia
elektryczne wykonuje się z materiałów, które podczas pożaru wydzielają jak
najmniej dymu i toksycznych gazów
- obiekty budowlane wyposaża się w instalacje piorunochronne
- instaluje się ochronniki przeciwprzepięciowe w instalacjach elektrycznych obiektów
- opraw lamp w „ciągach świetlnych” nie wykonuje się z materiałów łatwo palnych.
|