Wał bojowy
Wał fortu ze stanowiskami dla broni ręcznej i/lub artylerii.
Wał międzyfortowy
Wał z fosą założony między fortami lub prowadzący do fortu od innej przeszkody np. wodnej.
Wał obronny
Główny element osłony fortyfikacyjnej. Stanowił nasyp ziemny o przekroju trapezowym, czasami o obmurowanych skarpach, na koronie którego od strony przeciwnika usypywano dodatkowy wał ziemny (nadszaniec) stanowiący osłonę dla strzelców, kanonierów i dział. Wysokość wałów obronnych wynosiła 7-15 m, a szerokość u podstawy 15-30 m. Wał obronny stosowany był szeroko od polewy XVII w. do początku XX w. w polowym budownictwie fortyfikacyjnym przy wznoszeniu dzieł fortyfikacyjnych typu redut, lunet, redanów itp.
Wieża pancerna
Rodzaj pancerza fortyfikacyjnego przeznaczonego dla osłony dział lub karabinów maszynowych wraz z obsługą, a także dla dalmierzy, reflektorów lub obserwatorów. Stanowi konstrukcję osłonową ze stali pancernej, wykonaną w formie cylindra, odcinka powłoki kulistej, dzwonu, wielościanu lub bardziej złożonej.
Ze względu na możliwość wykonywania ruchu dzielą się na:
- nieruchome
- obrotowe
- wysuwane obrotowe.
Pod względem przeznaczenia dzielą się na:
- bojowe
- obserwacyjne
- dalmierzowe
- reflektorowe.
Grubość wieży pancernej wynosi od 20 do 500 mm, czasami stosowano konstrukcje złożone z kilku warstw przedzielonych wkładką filcową grubości 50 mm, która zmniejszała skutek działania granatów artyleryjskich i zabezpieczała przed powstaniem odłamu.
|
Powrót do Twierdzy Kraków